Tre ditë para se të vidhte më shumë se një milion euro bizhu nga një dyqan bizhuterish në San Sebastián de los Reyes (Madrid), Mitesku, 40 vjeç dhe me origjinë shqiptare, bleu një makinë.
Një Hyundai Santa Fe i vjetër, për të cilin pagoi 4.000 euro. Pronaret, një çift i martuar, treguan më pas për hetuesit e grupit të vjedhjeve të Policisë Kombëtare të Madridit se për pak nuk do e shisnin makinën, sepse ai madje as nuk kishte ardhur vetë për të paguar, por kishte dërguar dikë tjetër me një justifikim.
Por, ajo që nuk mund të imagjinonin, ishte se kishin të bënin me një hajdut me përvojë së gjatë të bizhuterive, me të paktën pesë identitete të ndryshme, i kërkuar nga Belgjika, Holanda dhe Greqia.
“Një profesionist”, sipas policisë, i cili pa mundësinë për të kryer vjedhjen e madhe gjatë errësirës totale të 28 prillit të kaluar, që e la të gjithë Spanjën pa energji elektrike.
Me gjithë vendin të paralizuar dhe të zhytur në një kaos të përgjithshëm, Mitesku priti që të binte nata dhe doli nga apartamenti në Alcobendas, ku kishte marrë me qira përkohësisht një dhomë.
U ngjit në Hyundai-n e tij gri dhe u drejtua drejt qendrës tregtare Plaza Norte 2, ku ndodhet dyqani i bizhuterive José Luis, me logon “JL”, në katin e fundit të ndërtesës mbresëlënëse me kupolë xhami pranë N-1. Në çantën e shpinës mbante një sharrë rrethore, një kaçavidë, një çekiç dhe litarë.
E la makinën disa rrugica larg destinacionit dhe, me shumë mundësi, arriti atje duke ecur, ashtu siç u largua më pas.
Hetuesit ende nuk kanë mundur të zbulojnë se si u ngjit në çatinë e qendrës tregtare, por pas shikimit të më shumë se 500 orëve incizime të kamerave të sigurisë në zonë, që vazhduan të funksiononin me gjeneratorët e tyre, e panë për herë të parë me fytyrën të mbuluar, me çantën në shpinë dhe duke marrë referenca me celularin në pjesën më të lartë të ndërtesës.
“Dukej sikur po verifikonte me dikë nëse ishte në vendin e duhur, pra pikërisht mbi dyqanin e bizhuterive”, thonë hetuesit, të cilët arritën të ndjekin lëvizjet e tij hap pas hapi deri në momentin që i vunë prangat.
Mitesku, mbiemër që shfaqej në pasaportën e tij kur u arrestua më 21 tetor, filloi të bënte kontrolle duke hapur çatinë me sharrën rrethore, deri sa gjeti vendin e saktë. Saktësia e lëvizjeve të tij dhe njohuria e dukshme që kishte për hollësitë e ndërtesës, bënë që hetuesit të mendojnë se vjedhja ishte planifikuar shumë mirë, me shumë informacion. “Ka të ngjarë të ketë menduar se i ishte dhënë mundësia ideale me errësirën totale dhe ka vepruar”, thonë ata.
Nën mbulesën e ndërtesës, ai theu panelet e pllakës prej gipsi që formonin tavanin e dyqanit të bizhuterive dhe u zvarrit brenda.
Atje, kamerat tregojnë se, me durim, filloi të çmontonte vitrinat dhe të merrte thesaret e çmuar: 2.200 copë ari, diamante dhe gurë të çmuar.
“Lëvizjet e tij tregojnë se çanta i rëndonte shumë, sepse e mbushi me bizhuteri”, sigurojnë agjentët.
Me vetë mobilimin e dyqanit krijoi një shkallë për t’u ngjitur sërish deri në çati dhe doli mbi të. Atje, tashmë natën, kamerat e kapin të ngarkuar dhe tregojnë se së pari zbriti çantën me litar dhe pastaj vetë, rreth 8 metra deri në tokë përmes një kanali.
Pas orës 23:00, kur drita ishte rikthyer në një pjesë të mirë të Madridit, kamerat e sigurisë e humbën duke ecur drejt bulevardit Valdelaparra, në drejtim të Alcobendas.
Një profesionist
Deri në atë moment, e vetmja gjë që kishin të qartë hetuesit e vjedhjeve në Drejtorinë e Policisë së Madridit ishte se hajduti misterioz nuk ishte një kriminal i zakonshëm, por një profesionist i vërtetë. Fillon një ndjekje e kujdesshme gjashtëmujore, me vëzhgim të komplikuar të videove me cilësi të dobët dhe shumë punë në terren.
Në një nga incizimet e shpëtuara nga shumë kamerat e sigurisë të zonës, rreth mesnatës së ditës së errësirës, shohin që ndizet drita e një automjeti të parkuar në rrugë dhe vendosin të ndjekin itinerarin e tij, sepse përputhet pak a shumë me orën e arratisjes së hajdutit.
Bëhet fjalë për një makinë gri. Një ndjekje e vazhdueshme nga kamerat në itinerarin e saj tregon se makina del nga San Sebastián de los Reyes dhe kalon në komunën fqinje Alcobendas, deri sa hyn në një parking. Më pas person misterioz del nga ai parking me çantën mbi shpinë. Është ai.
Në atë moment hapen dy hetime paralelë që zhvillohen për javë me radhë: njëri për të lokalizuar automjetin (duke krahasuar modele dhe karakteristika) dhe tjetri, duke kërkuar çdo rrugicë të zonës për të gjetur drejtuesin.
Arrijnë të përcaktojnë se pronari i makinës është i regjistruar në zonën ku e panë burrin me çantë.
Por kur e identifikojnë, konstatojnë se ditën pas kryerjes së vjedhjes, makina ka dalë nga Spanja përmes kalimit të Junquerës, me shumë mundësi e drejtuar prej tij.
Disa ditë më pas, me të gjitha mjetet policore për lokalizimin e të arratisurve në funksion, dhe pas krahasimit të të dhënave me bazat e Europol, zbulojnë se makina është shitur në Rumani dhe se pronari lëviz lehtësisht në Evropë me të paktën pesë identitete të ndryshme dhe kërkohet nga tre vende për vepra të ngjashme, përveçse kërkohet nga gjykatat e Sevijës dhe Malagës për vjedhje të dhunshme.
Hetuesve u mbetet vetëm të presin një gabim. I sigurt, i dyshuari rikthehet në Spanjë duke lënë një nga identitetet e tij në një nga pikat kufitare.
Më 21 tetor, pasi e monitoruan me një automjet tjetër, hetuesit e grupit të vjedhjeve e rrethojnë dhe e arrestojnë.
Ai shfaqet i qetë, i bindur se nuk mund t’i atribuohet asnjë krim sepse mban një identitet të ri shqiptar, me të cilin ndihet i sigurt.
“Jam shofer kamioni, vij nga Rumania, ku jetoj me gruan dhe vajzën, duhet të ketë ndodhur një gabim”. Por fytyra dhe sjellja e tij ndryshojnë kur agjentët fillojnë ta thërrasin me emrat e ndryshëm që shfaqeshin në pasaportat e tij dhe dorëzohet kur e pyesin për kryqin prej ari që mbante në qafë.
‘Ma dha vajza ime,’ thotë ai ndërsa ia heqin gjatë kontrollit rutinë në komisariat.
Siguria dhe krenaria e tij zhduken kur i tregojnë inicialet e gdhendura në copën e arit: JL, e dyqanit José Luis.
Hajduti mbante provën e krimit të tij të varur në qafë. Pjesa tjetër e mijëra bizhuterive ende nuk është gjetur