Fshatari, patatet dhe… beIaja në fund.

Një fshatar nga Gjinar i Elbasanit kishte mbjellë me përkushtim një parcelë me patate. I bindur se duhej t’i ndihmonte të rriteshin sa më shpejt e sa më të mëdha, çdo javë, me përpikëri, i ushqente me fekale – një metodë “organike” që ai besonte fort se do të jepte rezultat.

Koha kaloi dhe, me të ardhur vjeshta, fshatari nisi të korrë prodhimin me gëzim të madh. Patatet ishin të mëdha, të plota dhe në pamje të parë, të mrekullueshme. I mblodhi me kujdes për dimër, duke ëndërruar për tavë, gjellë e patate të skuqura.

Por çudia ndodhi kur, një ditë, fshatari vendosi të skuqte disa prej tyre për drekë. Sapo i provoi, u përball me një të vërtetë të hidhur – patatet kishin një shije të keqe dhe një aromë të rëndë, që i kujtonte “plehun” me të cilin i kishte ushqyer.

Megjithatë, për të mos e humbur gjithë mundin e vitit, vendosi t’i çonte në tregun e Elbasanit. I shiti me një çmim shumë të ulët, duke mos përmendur asgjë për “sekretin” e shijes së tyre.

Dhe kështu përfundoi sezoni i mbjelljes së patateve për fshatarin – me mund, me shpresë dhe… me një mësim që s’harrohet lehtë, do t’iu jemi mirenjohes nese do te na ndihmonit që të mirmbajmë faqen vetëm duke shtypur(mbi foton) që ndodhet më poshtë.Faleminderit për mirkuptimin SHQIPE