Në oborrin e një fabrike të vogël, jetonte e qetë një qenushe endacake barrëse, e cila priste t kishte këlyshë, që ushqehej vetëm me copëzat e ushqimit që i jepte pronari i fabrikës. Ajo nuk ishte kafshë shtëpiake, thjesht një e pastrehë që kishte gjetur siguri aty.
Një pasdite, ndërsa vajza e pronarit po luante jashtë, u degjua papritur një britmë, e menjëherë pas saj një fërshëllimë e mprehtë. Një gjarper ishte futur në oborr. Para se burri të reagonte, qenushja endacake u hodh, duke u vënë mes gjarprit dhe fëmijës.
Përleshja ishte e ashpër. Kur mbaroi, gjarperi nuk lëvizte, fëmija ishte i sigurt, ndërsa qenusha u rrëzua e mbuluar me gjak. Teksa burri u gjunjëzua pranë saj, ajo ngriti sytë për herë të fundit dhe tundte bishtin, sikur të thoshte se e dinte që kishte kryer detyrën e saj.
Ai e varrosi në varrezat e familjes, duke pëshpëritur mes lotëve: “Qenushi që duhej ta kisha strehuar që moti” — storia ndodhi në Nju Jork.
