Në qershor, dhjetëra kapsula biodegraduese ranë nga qielli mbi pyjet e Havait. Secila prej tyre, e transportuar me dron, përmbante rreth 1,000 mushkonja.
Këto nuk ishin mushkonja të zakonshme – ato ishin mushkonja meshkuj të rritura në laborator, të cilat nuk kafshojnë dhe mbartnin një bakter të zakonshëm që rezulton në vezë që nuk çelin kur meshkujt çiftëzohen me femra të egra.
Shpresa është që ato do të ndihmojnë në kontrollin e popullatës pushtuese të mushkonjave të arkipelagut, e cila po shkatërron popullatat e zogjve vendas, siç janë mushkonjat e rralla të ishullit.
Zogjtë, të cilët janë pjalmues kryesorë dhe përhapës të farërave, si dhe luajnë një rol qendror në kulturën havaiane, janë në gjendje të tmerrshme. Dikur kishte më shumë se 50 lloje të njohura të mjaltëzuesve në Hawaii, por sot kanë mbetur vetëm 17 , shumica e të cilave janë në rrezik zhdukjeje.
Vitin e kaluar, ‘akikiki’, një zog i vogël gri, u zhduk në mënyrë funksionale në natyrë dhe vlerësohet se kanë mbetur më pak se 100 lloje të ‘akeke’e-ve të verdhë-jeshile. Zhvillimi dhe shpyllëzimi kanë pasur ndikim, por sipas Dr. Chris Farmer, drejtor i programit të Havait për American Bird Conservancy (ABC), “kërcënimi ekzistencial” është malaria e shpendëve, e cila përhapet nga mushkonjat.
Insektet nuk janë vendase në Hawaii, por u raportuan për herë të parë në vitin 1826 , me shumë mundësi të dërguara pa dashje nga anijet e gjuetisë së balenave.
“Ato shkaktuan valë zhdukjesh”, thotë Farmer, pasi shumë zogj vendas, siç janë zogjtë zvarritës të mjaltit, nuk kishin rezistencë ndaj sëmundjes.
Meqenëse mushkonjat lulëzojnë në habitatet tropikale më të ngrohta në lartësitë e ulëta të ishujve të Havait, mushkonjat e mbetura gjetën një strehë më lart në malet e ishujve si Maui dhe Kauai, shpjegon ai.
Tani, kjo po ndryshon. “Me ndryshimin e klimës, po shohim temperatura më të ngrohta dhe po shohim mushkonjat që lëvizin lart në male”, thotë ai. “(Në vende si Kauai) po shohim popullatat e zogjve atje që po bien plotësisht.”
“Është një marshim i vazhdueshëm i mushkonjave që lëvizin lart ndërsa temperaturat i lejojnë dhe zogjtë shtyhen gjithnjë e më lart derisa të mos mbetet më asnjë habitat ku ata mund të mbijetojnë.” “Nëse nuk e ndërpresim këtë cikël, do t’i humbasim zogjtë tanë të vegjël”, shton ai.