Larg në hapësirë të detit, pesë milje larg bregut, marinarët dalluan diçka të pamundur — një elefant që luftonte për jetën, ndërsa feçka e tij ngrihej e ulej mbi dallgë. Rrymat e kishin marrë me vete ndërsa po përpiqej të kalonte një lagunë, duke e shtyrë thellë në ujërat e hapur, ku lodhja ia bënte të pamundur kthimin në tokë.

Flota detare e Sri Lankës nxitoi në ndihmë, duke nisur një operacion shpëtimi që do të zgjaste dymbëdhjetë orë rraskapitëse. Zhytësit rrethuan gjigantin që po mbytej, duke i folur me zë të ulët ndërsa lidhnin litarët rreth trupit të tij për ta tërhequr ngadalë drejt bregut. Çdo lëvizje ishte një garë kundër kohës, por vullneti i elefantit për të jetuar nuk u lëkund për asnjë çast.

Në muzg, këmbët e tij prekën më në fund rërën. Me një sforcim të fundit, ai u ngrit i madhërishëm, ngriti feçkën lart si për të përshëndetur dhe u zhduk në pyll. Shpëtimtarët e vështronin në heshtje — të rraskapitur, të mahnitur dhe plot respekt.

Atë ditë, lufta e një elefanti për jetën u kthye në një mesazh të fuqishëm: se kur dhembshuria bashkohet me guximin, mund të shpëtojë edhe shpirtin më të rënduar.