Nju Jork, SHBA — 1986

Më 5 qershor 1986, Marla Hanson, një modele 24-vjeçare nga Nju Jorku, doli nga një bar në Manhattan për të marrë një gjë krejt të thjeshtë: kthimin e depozitës së shtëpisë, 850 dollarë (ajo ishte qiramarrese per pronaret e apartmaneve). Paratë i kishte kërkuar nga pronari i apartamentit të saj, Steven Roth. Por pas kësaj kërkese, dhe pasi kishte refuzuar afrimet e tij, jeta e saj ndryshoi përgjithmonë.

Teksa ecte në rrugë, dy burra iu afruan me shpejtësi. Njëri i kapi kokën fort, duke ia mbajtur të palëvizur. Tjetri nxori briskun dhe ia çau fytyrën me prerje të thella, të qëllimshme, në të dy faqet. Gjaku mbuloi gjithçka. Steven Roth ishte aty pranë. Ai nuk bëri asgjë. Vetëm shikoi.

Sulmi ishte brutal. Marla Hanson iu nënshtrua mbi 150 qepjeve për të mbijetuar. Karriera e saj si modele përfundoi atë natë. Por dhuna nuk mbaroi aty.

Hetimet zbuluan të vërtetën tronditëse: Steven Roth kishte paguar sulmuesit për ta ndëshkuar Marlën, sepse ajo kishte guxuar të thoshte “jo”. Të tre burrat u arrestuan dhe u shpallën fajtorë.

Megjithatë, sipas vetë Hanson, përvoja më poshtëruese nuk ishte rruga, por salla e gjyqit. Avokatët e mbrojtjes e quajtën “një grua që shfrytëzon burrat”, “gënjeshtare”, madje e akuzuan për paragjykime racore. Shenjat në fytyrën e saj u kthyen në armë kundër saj.

Ligji i dënoi autorët, por sistemi e lejoi viktimën të poshtërohej.

Marla Hanson nuk u zhduk. Nuk u fsheh. Ajo u ngrit. U bë aktiviste për të drejtat e viktimave, skenariste dhe zë për gratë që kishin mbijetuar sulme të ngjashme.

Ata u përpoqën t’ia fshinin fytyrën.
Ajo u sigurua që zëri i saj të mos fshihej kurrë.