Gjatë vitit 1999, kur lufta në Kosovë po merrte përmasa tragjike, mijëra familje shqiptare hapën dyert për të pritur refugjatë nga Kosova.

Një prej tyre ishte znj. Lule, një grua nga Tirana, e cila priti në shtëpinë e saj një vajzë të vogël dhe nënën e saj që kishin ikur nga Peja për të shpëtuar jetën

Vajza, vetëm 9 vjeç atëherë, u vendos në shtëpinë e saj për më shumë se 5 muaj. Gjatë kësaj kohe, ndonëse të panjohura më parë, lidhja mes tyre u bë aq e fortë sa znj. Lule e konsideronte atë si vajzën e saj të dytë. Por, me përfundimin e luftës, familja nga Peja u kthye në Kosovë dhe kontakti u humb.

Për më shumë se dy dekada, znj. Lule mendoi shpesh për të voglën që kishte strehuar. Nuk e dinte nëse ishte mirë, ku jetonte, apo nëse e mbante mend fare atë kohë. Nga ana tjetër, vajza nga Peja – tashmë një grua – e kishte ruajtur çdo kujtim nga ajo periudhë e vështirë por plot dashuri.

Përmes një emisioni televiziv dhe ndihmës së një gazetari, u bë e mundur të gjendej znj. Lule dhe të organizohej takimi. Pas 26 vitesh, ato u përqafuan me lot në sy, si nënë e bijë, pa pasur nevojë për shumë fjalë. Emocionet ishin të mëdha – një ndjenjë mirënjohjeje që s’kishte humbur kurrë.

“E mbaj mend çdo detaj. Më dha ngrohtësinë që nuk ma jepte asnjë tjetër në atë kohë,” tha vajza nga Peja mes lotësh. Ndërsa znj. Lule u shpreh: “E kam dashur si të ishte e imja. Dhe tani, pas gjithë këtyre viteve, zemra ime është më e plotë.”

Kjo histori prekëse ka prekur mijëra njerëz në rrjet, duke rikujtuar njerëzimit se dashuria dhe solidariteti nuk harrohen kurrë – edhe kur kalojnë dekada, do t’iu jemi mirenjohes nese do te na ndihmonit që të mirmbajmë faqen vetëm duke shtypur(mbi foton) që ndodhet më poshtë.Faleminderit për mirkuptimin SHQIPE