Sot Adriani pret me padurim lajme të mira për djalin e tij Roanin, i cili u dërgua për kurim falë donacioneve të shqiptarëve. Por ajo çfarë ka provuar ky baba vite më herët, është një sprovë e madhe. Me lot në sy, Adriani kujton kohën kur humbi djalin e parë Kleandron, i cili ishte i prekur nga e njëjta sëmundje për të cilën po kurohet djali dytë, Roani.
“Unë me Marinelën jam njohur me lajmësi. Vitet e para kanë qenë shumë të bukura. Ëndrra jonë ishte të kishim një fëmijë. Kur më tha që jam shtatzënë, ka qenë momenti më i lumtur i jetës sime. Lindi Kleandro. Ishim shumë të gëzuar. Ikëm dy veta, erdhëm tre në shtëpi. Edhe tek prindërit pashë një lumturi që nuk e kisha parë ndonjëherë.
Ky gëzim i yni zgjati pak, vetëm 16 muaj. Kur e morëm vesh që ai kishte sëmundje të keqe, ishte një dhimbje shumë e madhe. Doktorët nuk na dhanë shpresa. Kam qenë me babain kur morëm lajmin. Nisëm të dy të qanim. Më kapi fort e më tha, bab, bëhu i fortë…
U ndjeva fillikaq, i vetëm. Djali ishte i bëshëm, por sa iknin ditët aq shumë dobësohej. U bë kockë e lëkurë. Kur e shikoja ashtu… (qan) ai nuk duronte dot më.
Nuk kisha çfarë bëja asgjë. Ato ishin momentet më të vështira të jetës. Sa ka vuajtur ai fëmijë, vetëm shpirti i tij e di. Ai ka dhënë shpirt në krahët e nuses. Nuk i dilte shpirti, po të mos e merrte nusja në krahë.”-tregoi mes lotëve Adriani,