Një vajzë nga Filipinet, e cila jeton dhe punon në Shqipëri, i është drejtuar redaksisë së JOQ Albania për të ndarë një histori tejet të dhimbshme që përfshin një marrëdhënie abuzive me një djalë shqiptar nga Vlora. Ajo kërkon që historia e saj të bëhet publike për të rritur ndërgjegjësimin dhe për të kërkuar ndihmë nga institucionet shtetërore.

Ajo rrëfen se, pavarësisht dashurisë që kishte për partnerin shqiptar, përjetoi dhunë fizike dhe psikologjike, edhe gjatë shtatzënisë.

Sot, me një fëmijë 7 muajsh në krah, e braktisur, pa mbështetje dhe duke përballuar çdo ditë vështirësi të mëdha, ajo kërkon të rikthehet në vendin e saj së bashku me djalin.

Rrëfimi i plotë i saj:

“Përshëndetje! Dua të ndaj historinë e jetës sime këtu në Shqipëri. A mund ta publikoni për të rritur ndërgjegjësimin?

Jam nga Filipinet dhe dëshiroj të mbetem anonim. Kam pasur një të dashur shqiptar dhe kemi jetuar bashkë për gati 2 vjet. Mbeta shtatzënë dhe tani kemi një djalë 7 muajsh. Gjatë shtatzënisë, ai më dhunonte, më godiste, më shkelmonte dhe më pështynte në fytyrë. Por unë, nga dashuria, i kam duruar të gjitha.

Kur linda, ai këmbënguli që djali të mbante mbiemrin e tij, por spitali nuk e lejoi sepse nuk ishim të martuar. Pak kohë më pas, më nxori jashtë nga shtëpia ndërkohë që sapo kisha lindur dhe isha në gjendje të rënduar. Tani ai është në Itali, por nuk na telefonon kurrë dhe nuk dërgon asnjë ndihmë për djalin. Kur i do vetë, kujtohet.

Do të doja ndihmë nga qeveria shqiptare që të kthehem në vendin tim bashkë me djalin. Nuk më intereson pasaporta apo shtetësia, dua vetëm paqe dhe të mos bie në depresion. Dua që ai të deportohet, sepse luajti me ndjenjat e mia, ndërkohë që unë isha me depresion pas lindjes.

Ai djali është nga Vlora. Unë tani jetoj me një shoqe dhe punoj me orar të shkurtër vetëm që të kem para për qumësht dhe pelena për djalin. E marr djalin me vete në punë, është shumë e vështirë për ne. Ai nuk na ndihmon aspak. Gjithçka që dua është të kthehem në vendin tim me djalin.

Jam shumë e lodhur dhe në depresion këtu. Është e vështirë të jetosh në Shqipëri kur duhet të paguash gjithçka vetë.

Kur isha shtatzënë, ai madje mohoi që djali të ishte i tij, edhe pse ishte i vetmi njeri me të cilin kisha lidhje. Nëna ime më dërgoi biletën për të më kthyer në Filipine, por unë e refuzova, sepse nuk doja që djali im të rritej pa baba.”

Ky rrëfim ngre shqetësime të thella mbi rastet e abuzimit me shtetas të huaj, sidomos gra të pambrojtura që vijnë në Shqipëri për të ndërtuar një jetë më të mirë. Ajo kërkon ndihmë dhe thjesht pak drejtësi për veten dhe djalin e saj të mitur.