Sot në Shqipëri nisi zyrtarisht viti i ri shkollor. Fëmijët u ulën në banka, mësuesit u kthyen në klasë, dhe politikanët u shfaqën me buzëqeshje në ceremoni hapjeje. Në të njëjtën ditë, që në mëngjes, Shkodra u trondit nga një tjetër lajm i zi: dy persona u vranë dhe disa të tjerë u plagosën në një bar-kafe. Mes tyre edhe një vajzë 25-vjeçare, një kamariere që nuk kishte asnjë lidhje me botën e krimit, përveç faktit tragjik se po ndodhej aty për të bërë punën e saj të ndershme.

Ky është paradoksi shqiptar: nëse je pjesë e krimit, rrezikon të të vrasin. Por edhe nëse je i pafajshëm dhe sheh punën tënde, plumbat mund të të gjejnë pa e ditur pse. Vajza e plagosur ndoshta punonte për të financuar studimet ose për të ndihmuar familjen, ndërsa një tjetër “burrë i fortë” shënjestrohej nga bandat rivale. Dhe mes këtyre dy botëve, fati i një njeriu të zakonshëm bëhet thjesht kolateral.

Nëse do ta lidhim me fillimin e vitit të ri shkollor, pyetja është e hidhur: çfarë do t’u mësojmë fëmijëve tanë në shkollë? Që në Shqipëri të vrasin nëse merresh me punë të pista, por të vrasin edhe nëse rri urtë dhe sheh punën tënde? Që jeta e një njeriu nuk varet nga sa i drejtë është, por nga sa fat ka që të mos gjendet në vendin e gabuar, në momentin e gabuar?

Mësimi i parë i këtij viti shkollor nuk u dha në klasa, por në rrugët e Shkodrës: në këtë vend, drejtësia nuk funksionon dhe jeta është një lotari e hidhur ku të pafajshmit paguajnë po aq shtrenjtë sa fajtorët.